De berg op

Dinsdag, 15 januari 2019.

Zo, daar zijn we weer. We zijn vanuit het gebied van de Amalia Glacier, na 36 uren varen, aangekomen in Puerto Montt. Een heel stuk noordelijker in Chili.

Nog even terug naar dat stuk ijs wat we mochten bewonderen. We zijn vergeten toch wel een leuke foto te plaatsen die we toch willen laten zien. Een paar dolfijnen rond de boot. Het is gelukt er eentje vast te leggen. Kijk maar.

Puerto Montt is de plaats waar we vanmorgen aankwamen. Er stond ons een lange dag te wachten voor wat betreft de activiteiten die we zouden gaan doen. Het schip kon niet aan de kade komen in verband met de ondiepte van de haven. Dus werd het weer met de tenderboten gedaan. “Tenderen” zoals we nu weten. In tegenstelling tot onze eerder tenderverhaal, waarbij de havenautoriteiten verboden om nog meer passagiers aan land te brengen door de storm, was er nu niets aan de hand. Geen wind en kalm water. Zelfs zo kalm dat er zelfs mensen buiten, boven op het dak van de tender konden zitten.

Het “tenderen” neemt altijd meer tijd in beslag dan op de gebruikelijke manier van boord gaan. Dus……vroeg op en ontbijten. De tijd van het ontbijt hebben wij voor ons zelf vastgesteld op kwart voor 7. Om half 8 per groep verzamelen, in de boot(jes), naar het land varen, uitstappen, de bus in. Dan is het inmiddels half 9 voor de groep compleet is en we kunnen vertrekken.

Chili is een vulkanen land, ook nog velen zijn actief en een van de belangrijkste is de Osorno vulkaan. Deze kreeg vandaag extra aandacht van ons. Onderweg een stop gemaakt voor een foto moment. Als je die vulkaan zo ziet lijkt het net Mount Fuji in Japan. Of de Kilimanjaro. Het meer op de voorgrond is zo groot als heel het land Luxemburg. Past er met gemak in.

Verder weer. Het valt op dat, als je in dit gebied rond rijdt, er heel veel Duitse, of nog beter invloeden van Beieren te zien zijn. Huizen, gebouwd in Duitse stijl, namen, etenswaren. Zelfs een Duitse school is er. Dit komt omdat in de jaren rond 1850 hier Duitse ( lees Beierse) immigranten zijn komen wonen en hun invloeden zie je nog duidelijk dus.

Op weg naar de Petrohue watervallen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we veel mooiere, spectaculairdere, hogere watervallen hebben gezien. Dat viel erg tegen. Daar komt nog bij dat het, blijkbaar, een enorm toeristische trekpleister is, dat er zo’n 10 bussen met mensen tegelijkertijd waren. Een hectische, chaotische toestand. Uw schrijver is maar achtergebleven en heeft zich daar niet in gemengd onder het motto: “Gelukkig hebben we Richard en de foto’s nog”.

De kluwen zijn ontward en we stappen in de bus en gaan de berg op. We gaan de Osorno vulkaan, die we eerst van grote afstand zagen, nu zelf bezoeken. Een geluk dat andere bussen die keuze niet hebben gemaakt, zodat het meteen een stuk rustiger werd. Bovendien moest er een lange, met s- bochten gevulde bergweg opgereden worden, waarbij het uitzicht spectaculair was. Ook in de diepe ravijnen naast de bus. Nadat we door de wolkengrens waren kwamen in een compleet lava achtig landschap terecht, waar de zon scheen en het helder was. De schoenen namen daardoor enthousiast een heel andere kleur aan dan de werkelijke kleur die ze hadden. Zwart dus.

Aangekomen bij skicentrum zagen we een kabelstation voor ski liften. En ja, wie ons nu nog niet kent…….? We konden nog een stuk hoger met die stoeltjeslift en als je er toch bent. In de stoeltjes en op naar 1425 meter hoogte. Naar de rand van een van de vele kraters.

Die is vastgelegd, waarna de terugtocht werd gestart, via de stoeltjeslift en de bergweg weer helemaal af. Na nog een bezoek gebracht te hebben aan een van de vele plaatsen langs de route om de benen te strekken was de bestemming de haven van Puerto Montt. Het was nog steeds rustig weer, zodat we, boven op het dak van de tenderboot, weer aan boord kwamen van ons cruise schip. De tijd toen was 5 uur in de middag. Zie hier; een dagje excursie meemaken. Dat is vroeg op, vermoeiend, mooi, veel indrukken en laat in de middag terug. Het lijkt bijna op klagen……maar dat is niet waar hoor. Wel vermoeiend.

Daarom morgen maar weer verder.

Groetjes, Christa, Richard en Fred.