Buenos Aires Dag 2

Zaterdag 29 december 2018.

De tweede dag in Buenos Aires. Die begon met fikse regen- en onweersbuien in de ochtend. Maar met een temperatuur van dik in de 20 graden geen klagen. Na een uitstekend ontbijt(buffet) in ons hotel te hebben genuttigd waren de meeste buien weggetrokken. Het miezerde nog wat na en volgens onze weerman Ricardo zou het om 1 uur in ieder geval weer uitstekend weer zijn.

Aangezien we nog een aantal dagen in deze miljoenenstad verblijven, wordt het tijd wat meer de details te gaan bekijken. Zoals elke wereldstad heeft ook BA een metro. Er is een halte 50 meter voor onze voordeur, dus uitstekend geregeld. Daar gaan we gebruik van maken deze dag. Het miezerde nog wat, dus hup de metro in. Maar hoe kom je aan een kaartje…..? Grappig te ervaren hoe dat in andere landen wordt geregeld. Als referentie nemen we natuurlijk ons eigen land. Zonder kaartje reizen lijkt bijna een halsmisdrijf. Als je de “ Handhavers”van het gelijknamige programma mag geloven. Een boete van, naar ik meen, 45 euro voor zwart rijden of geen ov-kaart bij je te hebben en niet in- of uit te checken.

Welnu. In de plaats waar we nu zitten koop je 1 ( Let wel 1 !) ov-chipkaart die meerdere personen kunnen gebruiken. Die ov-chipkaart kost 95 pesos. Dat is 2 euro en 50 cent. Dan waardeer je die kaart op. Wij hebben dat gedaan met 100 pesos. Ca. 3 euries. Nu gaat het ov-chip spel beginnen. We zijn met zijn 3-tjes. De eerste persoon gebruikt de ov-chipkaart. Poortje gaat open. Hij gaat er door en geeft diezelfde kaart aan de tweede persoon. Het ritueel herhaalt zich. Dezelfde chipkaart wordt gebruikt. Poortje open. Persoon er door. Chipkaart doorgeven aan de laatste die nog buiten het poortje staat. En als laatste komt die ook binnen. De kosten worden meteen bij het begin afgeschreven. Ongeacht de lengte van de rit. Het gigabedrag dat wordt afgeschreven is 15 pesos per persoon. Totaal voor 3 personen dus 1 hele euro. Daar kun je nog eens mee rijden op 1 ov chipkaart. Het mooiste is ook nog dat de verkoper van die kaart aan ons vertelde dat dit de methode was en 3 ov-chipkaarten, zoals bij ons beslist nodig is, - o die handhavers toch – hier niet nodig is. Zo kun je nog eens van het openbaar vervoer gebruik maken hier. Mooi verhaal toch, dachten we.

We zitten behoorlijk in het centrum van de stad maar, de temperatuur steeg vanmiddag inderdaad weer naar een graad of 30 onder een strak blauwe lucht. Lopen is dus wat dat betreft goed te doen, maar die straten en stoepen…….. Eigenlijk behoorlijk gevaarlijk met grote gaten op de stoepen, putdeksels die weggezakt zijn, losse stenen en tegels. Dus ogen goed open houden wil je niet een vervelende blessure oplopen. De winkelstraten zijn goed gevuld met allerlei soorten winkels en shopping malls. Je moet alleen niet te vaak naar de bovenste delen van de gevels kijken. Dan schrik je van de staat van onderhoud. Doen we dus maar niet meer. Oogjes op de afbrokkelende straten houden maar.

We hebben een bezoek gebracht aan een groot winkelcentrum, - het miezerde nog in de ochtend, dus een mooie plek om te verblijven -, waar diverse, ook wat duurdere winkels waren. Ons viel op dat de prijzen, voor onze begrippen, erg laag zijn. Kijk maar naar het verhaal van de metro.

Hierna zijn we gegaan naar Grand Cafe Tortoni. Mede op aanraden van Ria, die daar al eens eerder was geweest. Een plek die oa. door Tripadvisor wordt geroemd en genoemd om die plek beslist te bezoeken vanwege zijn aankleding en goede koffie b.v. Beslist een “must see” ding dus. Ook zelfs in de wetenschap dat er een wachttijd is om binnen te komen. Dan moet het wel wat zijn toch?

In ons geval; wij hebben ruim 45 minuten in de rij gestaan buiten om binnen te mogen komen. Vanwege de drukte, dachten we. Toen wij binnen waren zagen we behoorlijk wat lege tafels en andere plekken in ieder geval. Geen idee waarom je moest wachten. We kwamen er niet achter in ieder geval en hadden zo ieder onze eigen gedachte daarover. Het eten en de koffie waren goed in ieder geval wel.

Ons volgende doel was het oude stadshuis van Buenos Aires waar een deel van de geschiedenis tentoongesteld was. Het gebouw is gelegen aan de Plaza de Mayo. Welbekend nu. Hoewel we wel iets, maar toch veel te weinig weten van de geschiedenis van dit land, is het wel een zeer gewelddadig en opvliegend volk. Om de paar jaar zijn er grote demonstraties. Ook nu nog. De hekken, in de vorm van stalen barrières, staan al klaar langs de kant om de gebouwen te beschermen b.v. Ook dat in de jaren van 1980 er bombardementen op dat plein zijn uitgevoerd en dat zelfs in 2001 nog een president, via een helikopter, vanuit het werkpaleis, de Casa Rosada, moest vluchten.

De kathedraal op het plein was gratis te bezichtigen. Dat is iets wat we niet heel veel meer mee maken. Meestal bezoeken we wel dergelijke objecten, maar vaak moet je er dan voor betalen. Betalen om een kerk binnen te gaan zullen we nooit doen. Dus een mazzel dit keer. Het graf van de onbekende soldaat was er, wat bewaakt werd door 2 militairen.

Als laatste voor vandaag een bezoek gebracht aan het Museum Casa Rosado. Het bevat de geschiedenis van Argentinië en de vele, vele presidenten die, bijna, om het jaar vervangen werden. Ook een aantal door militair ingrijpen. Wat ons opviel in de chronologische opsomming hiervan was dat, Vidal de “junta – president” van de duistere praktijken, wel werd genoemd op het moment dat hij, door een staatsgreep aan de macht kwam. Maar over zijn hele machts periode wordt gezwegen. Niets is te vinden van zijn (wan)daden. Dat is te begrijpen natuurlijk vanuit Argentijns standpunt, maar doet de historie wel geweld aan.

Tijd om, in de nog steeds warme en zonnige stad, terug te keren naar het hotel. Dit keer nog lopend ook. Het was genoeg voor vandaag.

Tot morgen

Christa, Richard en Fred