Op naar het zuiden en bedolven onder pinguins

Maandag 7 januari 2019.

Een dagje op zee om kilometers of, zoals de scheepvaart het noemt; zee mijlen te maken. We moesten vanuit Montevideo natuurlijk een behoorlijk stuk varen naar onze volgende havenplaats. Dat is Puerto Madryn. En dat ligt weer in Argentinië. Kijk maar op “Kaart” boven aan de bladzijde, en je kunt zien waar we zitten nu. Halverwege het land dus.

Wat doe je zoal op een dag dat je niet aan land bent. We hoorden wel eens van mensen, die we vertelden over het “cruisen”, dat ze zich zouden vervelen aan boord van zo een schip als je niet aan land kon gaan. Welnu. Er wordt enorm veel georganiseerd aan boord. Een kleine opsomming wat hier gisteren allemaal plaats vond. Van fruit snijden in mooie dieren bv. (foto’s volgen nog), films kijken, lezingen bijwonen over een aantal onderwerpen tot aan sportwedstrijden aan toe. Je kunt gaan shoppen, optredens bijwonen of gewoon lekker relaxen aan een van de 4 zwembaden, of op andere, heel rustige, plekken aan boord. Of gewoon op je balkon een boek lezen. En we zijn zeker niet compleet nu met een opsomming. Je pakt je “natje en je droogje”op tijd. Zo kun je het wel uithouden. Maar zoals met alles…..je moet doen wat je leuk vindt, maar 1 ding is zeker, - en dat kunnen andere mensen die wel eens gaan “varen” zeker bevestigen -, vervelen doe je je nooit.

Een aantal van de hierboven opgesomde zaken hebben we gisteren ook gedaan. Lekker relaxen en de accu opladen voor het bezoek aan de volgende aanlegplaats en de excursie die de hele dag gaat duren.

Om kwart over 8 vanmorgen moesten we ons melden voor een excursie die de hele dag zou gaan duren. Nu is dat ook weer relatief. Want in “de hele dag duren” zit wel 2,5 uur in de bus voor de heenreis en ook 2,5 uur reistijd voor de terugweg. Dat maakt al 5 uur. Dus….

Wij vertrokken vanmorgen naar Punta Tombo. Dat ligt, evenals Puerto Madryn in het oosten van Patagonie. In Punta Tumbo is een groot natuurpark. We zijn de steden nu wel eens zat en willen nu de Zuid-Amerikaanse natuur zien. We werden op onze wenken bediend.

Het natuurpark huisvest van oktober tot en met mei, en dat elk jaar, duizenden pinguïns. Voor de natuurkenners (zijn wij niet hoor) zijn het de Magellanic pinguïns. Neem ons niet kwalijk dat wij alle kenmerken van deze beesten niet weten op te sommen. Leuke diertjes maar dan houdt het ook wel op. Wat we wel hebben onthouden is dat ze in april 3000 km naar het noordelijker Brazilië trekken en dan ik oktober hier, in Punta Tombo, weer aan land komen. En we hebben onthouden dat zowel het mannetje als het vrouwtje, in de eerste plaats, na terugkeer elkaar weer opzoeken en, op de tweede plaats, ze elkaar ook nog op hetzelfde plekje weer ontmoeten waar ze afscheid van elkaar hebben genomen. De wetenschap, en wij, snappen hier niets van. Maar het blijven leuke beestjes  om naar te kijken. Er liepen, in datzelfde park, ook nog een lama soort vrij rond. Dat ging heel goed tussen de pinguïns. Een leuk bezoek, waarna we de lange terugreis dus weer moesten maken. Aan het eind van de middag werden de trossen los gegooid en vertrokken we weer. Verder zuidwaarts. Je zou denken dat het flink kouder zou zijn, nu we zuidelijker zitten. We werden verrast vandaag met stralend weer en een prima temperatuur van dik 20 graden. Kan slechter.

En dat is de goden verzoeken dan natuurlijk. Onze kapitein meldt ons vanmiddag bij de afvaart dat er morgen een stevige bries gaat waaien met golven van 3 meter. Een ieder werd aangeraden om vooral de leuning vast te houden…….Dat kennen we. Misschien is het lekker rustig in de restaurants dan. We kijken er naar uit.

In ieder geval is het morgen de 2e van de 4 zeedagen. Morgen dus geen nieuws vanaf de “woelige baren”. Of het moet wel heeeeel spectaculair zijn. Maar dat verwachten we niet. We gaan ons lekker vermaken en relaxen zoals aan het begin is verteld. Daarna volgen er voorlopig geen zeedagen meer. Dan dus weer elke dag nieuws. Zoals over onze casino vorderingen. Wellicht nog wel bekend van onze vorige reis. We hadden geluk en wisten met een leuk dollarstapeltje van boord te gaan. En dat, terwijl we uitsluitend spelen op slotmachines ( die apparaten met 1 arm bv.)  waarbij de inzet elke keer het gigabedrag van 1 ( we zeggen 1) dollarcent is. Wat een plezier je al niet kunt beleven met zulke bedragen.

De score op dit moment is dat we “in de min”staan. Daar gaan we hard aan werken.

Tot overmorgen. Woensdag de 9e dus.

Groetjes,

Christa, Richard en Fred